Συντάκτης: aneksartiti

Τα ταμεία καταρρέουν!
Μας κλέβουν τη ζωή και την ασφάλιση! Θα το επιτρέψουμε;
Εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ζούμε μέσα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Συνεχώς έρχονται στο φως στοιχεία που δείχνουν πως τα Ταμεία μας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και καταρρέουν. Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια; Ποια είναι σήμερα η κατάσταση των Ταμείων;
Α) Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ):
Είναι το Ταμείο που καταρρέει. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μέχρι 7-10-08 το σύνολο των αποθεματικών σε μετρητά, ομόλογα και μετοχές ήταν 101 εκ. € Οι υποχρεώσεις όμως του ταμείου ανέρχονται σε 594 εκ. €. Περίπου 15.500 συνταξιούχοι εδώ και μήνες μένουν απλήρωτοι Όπως έχει δημοσιευτεί στον Τύπο ήδη έχουν πεθάνει 150 δικαιούχοι. Η αναμονή συνεχώς αυξάνεται με προοπτική να φτάσει τους 36 μήνες γιατί, λόγω των αντιασφαλιστικών νόμων, προβλέπεται και για φέτος μεγάλη φυγή υπαλλήλων. Σε ανακοίνωσή του το Ταμείο μας γνωστοποίησε ότι έχει χάσει στο τζόγο το 45% των αποθεματικών του ενώ από τα δομημένα ομόλογα έχουν χαθεί πάνω από 240 εκ. €. Σε συνάντηση που είχε η ΑΔΕΔΥ με τον Υπουργό Οικονομικών, Παπαθανασίου, ο τελευταίως αρνήθηκε να ενισχύσει το ΤΠΔΥ και πρότεινε να πάρει δάνειο από τις Τράπεζες. Αυτό βέβαια σημαίνει μετάθεση του προβλήματος στο μέλλον και σίγουρη κατάρρευση του Ταμείου αφού θα έχουν μπει στο δανειζόμενο κεφάλαιο και οι τόκοι.

Οι παρακάτω σύνδεσμοι οδηγούν σε σελίδες με  υλικό για την γιορτή της 25ής Μαρτίου. Αν έχετε  βρει και άλλες ιστοσελίδες (που σίγουρα υπάρχουν) παρακαλούμε γράψτε τις

Το νέο αυτό blog αντικαθιστά από 10/3/2009 την παλιά τοπική ιστοσελίδα μας. Γιατί;
1) Η χρήση του blog επιτρέπει την άμεση απάντηση και σχολιασμό από οποιονδήποτε αναγνώστη των γραφόμενων από εμάς (αλλά και σχολίων από άλλους) βοηθώντας έτσι ουσιαστικά στο άνοιγμα συζητήσεων μεταξύ συναδέλφων.

Συνάδελφε – Συναδέλφισσα ωρομίσθιε/α,
Εργάζεσαι με ένα μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς που παραμένει το ίδιο χωρίς καμιά βελτίωση. Είσαι το νέο μοντέλο εκπαιδευτικού λάστιχο που θα τρέχει από σχολείο σε σχολείο μέχρι και σε 3-4 σχολεία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς να μπορεί να οικοδομήσει σχέση με τους μαθητές. Είσαι ο/η εκπαιδευτικός που πληρώνεται με καθυστέρηση πολλών μηνών και δεν έχει παρά ελάχιστα ασφαλιστικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα καταδικασμένος να μην συμπληρώσεις ίσως ποτέ προϋποθέσεις για σύνταξη. Είσαι με λίγα λόγια ο πιο σκληρά εκμεταλλευόμενος, καταδικασμένος στην εργασιακή ανασφάλεια και περιπλάνηση.

Πάντα μετά από αποφασιστικούς αγώνες της ζωντανής εκπαίδευσης και της νεολαίας οι κυβερνήσεις (Ν.Δ. & ΠΑΣΟΚ) εφαρμόζοντας την αντιεκπαιδευτική πολιτική της Ε.Ε. και την προώθηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, αναλάμβαναν την πρωτοβουλία ενός «διαλόγου».

Ο στόχος τους πάντα ήταν, όχι να συζητήσουν επί της ουσίας των προβλημάτων, ή (ακόμη περισσότερο) να δώσουν λύσεις, αλλά να σταματήσουν τις διεκδικήσεις.

Στόχευαν και στοχεύουν, να απονομιμοποιήσουν τα κοινωνικά αιτήματα, να καθορίσουν τα περιεχόμενα τα οποία τους είναι αρεστά, να θέσουν τα πλαίσια του «εφικτού» της πολιτικής της λιτότητας. να ενοχοποιήσουν στην κοινωνία τους αγώνες και όσους επιμένουν σε αυτούς.

Ταυτόχρονα, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν εκείνα τα όργανα αποφάσεων (όπως το ΕΣΥΠ κ.α.) όπου το 80 % των μελών τους είναι διορισμένοι σε αντίθεση με τις μαζικές κινητοποιήσεις και συνελεύσεις των εργαζόμενων.

Μια πρώτη ενέργεια του κ. Σπηλιωτόπουλου ήταν να διορίσει υπεύθυνο «διαλόγου» τον πολύ κύριο Μπαμπινιώτη πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αμέσως ο κύριος Βερέμης πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας διαμαρτυρήθηκε γιατί «υποσκελίστηκε» και δήλωσε πως η αντιστοιχία μεταξύ τους είναι αυτή Πρωθυπουργού — Υπουργού (Πρωθ: Βερέμης, Υπουρ:Μπαμπινιώτης) αφού το ΕΣΥΠ είναι θεσμικά ανώτερο όργανο από αυτό του «διαλόγου». Αμέσως η είδηση ήταν η κόντρα των δύο πανεπιστημιακών, τα κανάλια άρχισαν να ασχολούνται με αυτό και άφησαν στην άκρη την ουσία: τα επίδικα δηλαδή του διαλόγου.