Συνοπτικά σχόλια για τις εξελίξεις στην παιδεία και το δημόσιο

Του αιρετού του ΠΥΣΠΕ Ροδόπης   ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Τηλ: 6974146227 (Cosmote) 6955658016 (Vodafone)  mail: makrigiannis1@yahoo.gr

Εκλεγμένου με την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΡΟΔΟΠΗΣ       https://aneksartiti.wordpress.com/

                   Μερικά σχόλια για τις εξελίξεις στην παιδεία

To πολυνομοσχέδιο που δόθηκε με καθυστέρηση μηνών στις ομοσπονδίες, ο νόμος που ψηφίστηκε στη βουλή καθώς και οι εφαρμοζόμενες πρακτικές στη διοίκηση διατηρούν αλώβητα τα βασικά στοιχεία πλαισίου που οικοδομούν το σχολείο της αγοράς.

Α) Περί διορισμών, υποχρηματοδότησης, εργασιακών δικαιωμάτων

Καμιά δέσμευση δεν υπάρχει για συγκεκριμένο αριθμό διορισμών στην εκπαίδευση. Αντίθετα ο εξαγγελμένος αρχικά αριθμός συνεχώς μειώνεται προς το μηδέν αν υπολογίσει κανείς πως μέσα στους όποιους διορισμούς υπολογίζονται και οι επαναπροσλήψεις των απολυμένων της Β/βάθμιας (που αποτελούν πάντως τεράστια νίκη του κινήματος απέναντι στον νεοφιλελεύθερο μνημονιακό συρφετό)

Αλλά ακόμα πιο ανησυχητικές είναι οι πρακτικές που συνεχίζουν να εφαρμόζονται : Καμιά αύξηση της χρηματοδότησης δεν έγινε. Δεν ανακλήθηκε καμιά συγχώνευση σχολείου ούτε καταργήθηκε το απαράδεκτο παιδαγωγικά μέτρο της δυνατότητας για 10% της προσαύξηση των μαθητών ανά τμήμα. Καμιά διάταξη δεν περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών της προσχολικής αγωγής (θέσπιση συγκεκριμένου διδακτικού ωραρίου)

Με βάση αυτή την εικόνα η νέα χρονιά θα ξεκινήσει με χιλιάδες κενά.

Β) Η μερική «κατάργηση» της αξιολόγησης

Το πολυνομοσχεδίο (όπως δόθηκε στη ΔΟΕ) περιλαμβάνει την κατάργηση του άρθρου 32 του ν3848 (δηλ. της αυτοαξιολόγηση), του ΠΔ 152 (δηλαδή της αξιολόγηση) καθώς και των πενταμελών επιτροπών εξωτερικής αξιολόγησης του ν.4142. Αυτό αποτελεί νίκη του σκληρού αγώνα  του κινήματος. Ταυτόχρονα όμως δεν καταργούνται η ΑΔΙΠΠΔΕ και η «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου» από τις αρμοδιότητές της,  ενώ δεν επανέρχεται η ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Δεν ικανοποιείται δηλαδή το αίτημα του κινήματος για κατάργηση όλου του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης  (ν.2986, ν.3848, ν.4142) και του μισθολόγιου της φτώχειας (ν.4024).

Αντίθετα η πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΠΑΙΘ με την αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχεδίου της ανοίγει τη συζήτηση για μια «άλλη αξιολόγηση» επιχειρώντας να μας πείσει ότι υπάρχει και «καλή αξιολόγηση» εντός του πλαισίου του μνημονίου, της ΕΕ και της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για την παιδεία!!!

Γ) Αναπληρωτές με λίγα παραπάνω και όχι όλα τα δικαιώματα.

Το βασικό αίτημα για αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών της περιόδου 2010 – 14 ικανοποιείται αλλά μερικώς μόνο και ταυτόχρονα αποτελεί κενό γράμμα εφόσον δεν ακολουθήσουν μαζικοί διορισμοί με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.

Κανένα ουσιαστικό βήμα δεν έγινε για την κατάργηση των πολλαπλών ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση ενώ δε δίνεται απάντηση στα ερωτήματα του αριθμού και των συστήματος (κριτηρίων) για διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. Ο περιορισμός σε μονοετή του διετούς μέχρι σήμερα αποκλεισμού όσων αναπληρωτών αρνούνται την πρόσληψη σε συγκεκριμένη θέση ή παραιτούνται και η εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών σε κάποιες κατηγορίες αδειών αποτελεί αναμφισβήτητα βελτίωση.

Παραμένει όμως ο μονοετής αποκλεισμός ως τιμωρητική διάταξη για όποιον (με π.χ. 7-8 χρόνια προϋπηρεσία, οικογένεια κλπ) αρνείται να πάει στο πιο απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου ενώ την επόμενη μέρα θα τον καλέσουν στον τόπο του.

Δ) Περί διοίκησης της εκπαίδευσης.

Η συζήτηση για την επιλογή του διευθυντή από το Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου, (στοιχείο που προωθεί τη δημοκρατικότερη λειτουργία του σχολείου) πολύ σύντομα “μαζεύτηκε”, δίνοντας τη θέση στο μεικτό σύστημα μοριοδότησης στο οποίο συμμετέχει κατά 1/3 μόνο η γνώμη του Συλλόγου διδασκόντων.

 Η συζήτηση αυτή για τη διοίκηση της εκπαίδευσης και του σχολείου είναι ελλιπής όσο δεν ανοίγει το συνολικό ζήτημα της δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου, με την κατάργηση του ν.3848/10, του καθηκοντολόγιου, του ισχύοντος ΔΥΚ και όλου του νομοθετικού πλαισίου που αναγορεύει το διευθυντή σε ρόλο manager στα πλαίσια του σχολείου της αγοράς.

Αυτό που είναι αναγκαίο σήμερα είναι η παιδαγωγική ελευθερία και η δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, με ανώτερο αποφασιστικό όργανο το Σύλλογο Διδασκόντων, ο οποίος πέραν της πρωταγωνιστικής του θέσης σε όλες τις παιδαγωγικές και διοικητικές λειτουργίες του σχολείου, θα εκλέγει και το συντονιστή του: εκπαιδευτικό του σχολείου, αιρετό και ανακλητό, με ανώτατο όριο θητείας, με τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και με διδακτικά καθήκοντα (με γραμματειακή υποστήριξη). Μόνο έτσι άλλωστε θα ξηλωθεί οριστικά και αμετάκλητα ο αυταρχικός διοικητικός μηχανισμός, η εκπαιδευτική ιεραρχία που καταδυνάστευσε τη ζωντανή εκπαίδευση και επιχείρησε να επιβάλλει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την αξιολόγηση.

Στ) Πειθαρχικό δίκαιο

Η επαναφορά του τεκμηρίου της αθωότητας (αναμφισβήτητα θετικό σημείο) αποτελεί ημίμετρο στο βαθμό που παραμένουν ενεργά αδικήματα όπως «η αναξιοπρεπής συμπεριφορά εντός και εκτός υπηρεσίας» και η «παραβίαση εχεμύθειας» που δίνουν το δικαίωμα στη διοίκηση να προβαίνει σε τιμωρητικές-εκδικητικές διώξεις εργαζόμενων είτε χωρίς να προσδιορίζονται συγκεκριμένα παραπτώματα, είτε όταν αποκαλύπτονται παρανομίες των διοικούντων.

Ε) Ειδική αγωγή

Η αλλαγή του ονόματος της ειδικής αγωγής σε ειδική εκπαίδευση δεν αντιμετωπίζει τίποτα. Το πολυνομοσχέδιο δεν προωθεί την ίδρυση των αναγκαίων νέων δομών ειδικής αγωγής και τμημάτων ένταξης σε κάθε σχολείο. Διευρύνει αλλά δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα παράλληλης στήριξης σε όλα τα παιδιά που την έχουν ανάγκη. Ταυτόχρονα δεν αντιμετωπίζει τα εργασιακά προβλήματα των εκπαιδευτικών της και κυρίως το πρόβλημα των μόνιμων διορισμών των επί (μέχρι και 13) χρόνια αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών της ειδικής αγωγής. Ειδικά για την ειδική αγωγή θα επανέλθω με αναλυτικότερο ενημερωτικό.

Εν κατακλείδι….

        Η μέχρι πολιτική του ΥΠΟΠΑΙΘ μένει μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της Π.Ε.  Όσο η κυβέρνηση τηρεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όσο δεν καταργείται ο μνημονιακός προϋπολογισμός του 2015, καμιά λύση δεν υπάρχει (και) για τα προβλήματα της παιδείας.

        Στην κρίσιμη αυτή στιγμή θεωρώ πως αναγκαίος όρος για να ανατραπεί συνολικά και όσο το δυνατόν ταχύτερα η μνημονιακή νομοθεσία δεν είναι η ανοχή και αναμονή αλλά η εμφάνιση ξανά στο προσκήνιο του αγωνιζόμενου και ανυπότακτου λαού.

Η Γενική Συνέλευσή μας συνεπώς πρέπει να σχεδιάσει και να οργανώσει τους αναγκαίους αγώνες για τη διεκδίκηση των διατυπωμένων αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος, με αιχμή τους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών, την αύξηση των δαπανών για την παιδεία και την κατάργηση όλου του θεσμικού και νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης.