Εδώ στη ρωγμή του χρόνου…έτος 1μ.Μ. (μετά Μνημονίου)
Ο τελευταίος χρόνος μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια περίοδος λεηλασίας του εργατικού μόχθου και κοινωνικής καταστροφής. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε τέτοια ανακατανομή πλούτου εις βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας και δεν ψηφίστηκαν τόσοι αντεργατικοί νόμοι, ποτέ άλλοτε η εργοδοσία δεν έμεινε τόσο ελεύθερη στις επιθέσεις της ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο λαός βρίσκεται υπό το καθεστώς της οικονομικής χούντας της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ, του κεφαλαίου γενικότερα. Η καπιταλιστική ιδεολογία και εφαρμογή της παράγει κοινωνική βαρβαρότητα. Η χώρα σαπίζει, η ανεργία στο 16%, το 30% του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας…
Ο κόσμος της δουλειάς παρακολουθεί παγωμένος τις εξελίξεις. Ανασφάλεια, οργή και αναμονή. Η στάση αυτή δικαιολογείται από τη γοητεία δεκαετιών που άσκησε στις εργαζόμενες μάζες το λούστρο του καπιταλισμού των δανεικών και της πλαστής για τους εργαζόμενους καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δικαιολογείται καθώς η απόλυτα εξωνημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ των επαγγελματιών καρεκλοκένταυρων και «αξιότιμων» συνομιλητών των πράσινων και μπλε κυβερνήσεων ούτε θέλει ούτε μπορεί να εμπνεύσει το εργατικό κίνημα.
«Η πείνα είναι το καμάρι του κιοτή,του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί» Ιάκωβος Καμπανέλλης, Το μεγάλο μας τσίρκο
Όμως αυτή η σιωπή, η οργή, η αναμονή όσο παραμένει απλά ένα υπόγειο ρεύμα είναι αδιέξοδη! Για να ανατρέψουμε τη λιτότητα και την ανεργία, τα ιδεολογήματα των αγορών και την εκμετάλλευση θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.
· Να αποκηρύξουμε την «κατανάλωση» πολιτικής, την ανάθεση της ζωής μας σε άλλους, το ρεύμα υποταγής και αργής ή γρήγορης διολίσθησης προς ένα βέβαια χειρότερο μέλλον.
· Να ξαναγίνουμε παραγωγοί πολιτικής εμείς οι ίδιοι, να αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή μας, για την εργασία μας και το περιεχόμενό της, να καρπωθούμε εμείς όλο τον πλούτο που παράγουμε.
· Να γίνουμε μέρος του υπαρκτού και συνεχούς ογκούμενου ρεύματος της ανθρώπινης χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά των αγορών.
· Να γίνουμε Υποκείμενο δηλαδή, ικανό να φανταστεί και να παλέψει για τη ζωή του, ικανό να σαρώσει και να ανατρέψει ότι του στερεί το μέλλον.
Η κρίση ανήκει στον καπιταλισμό, οι αγώνες και το μέλλον σε εμάς!
Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε όλα όσα σχεδιάζουν. Με αποφάσεις των Συνελεύσεων, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε σχολεία, γειτονιές και χώρους δουλειάς να συγκροτήσουμε το διακλαδικό μέτωπο εργαζόμενων που με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες θα ανατρέψει την πολιτική του μνημονίου και όλους τους επίδοξους διαχειριστές τέτοιας ή παρόμοιας πολιτικής
Με οριζόντιο συντονισμό εργαζομένων και σωματείων, με ανοιχτές επιτροπές αγώνα σε κάθε σύλλογο, σχολείο, τόπο και γειτονιά να υλοποιήσουμε πρόγραμμα δράσεων απειθαρχίας και ανυπακοής.
Με απεργιακές κινητοποιήσεις που για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να κλιμακωθούν σε γενική πανεργατική πολιτική απεργία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με μορφές διάρκειας. Ο ξεσηκωμός θα γίνει στο δρόμο και όχι στο κοινοβούλιο….
Για αυτό και δε θα αφήσουμε τα σωματεία στα χέρια των γραφειοκρατών και των μηχανισμών τους.
Όλοι μαζί, τα ερείπια του «παραδοσιακού» γραφειοκρατικού συνδικαλισμού επιχειρούν να απαξιώσουν τη δύναμη του εργατικού κινήματος και συνάμα τη φοβούνται κιόλας. Μαζί ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ/ΠΑΜΕ εξακολουθούν ενάμιση χρόνο τώρα να ψηφίζουν από κοινού επετειακές 24ώρες απεργίες χωρίς σχέδιο κλιμάκωσης και προοπτικής για αποφασιστική σύγκρουση με την πολιτική του μνημονίου. Συνεργάζονται σε προεδρεία και αναπαράγουν τη γραφειοκρατία στο εργατικό κίνημα. Επιλέγουν την περιοδική εκτόνωση της οργής των εργαζομένων και όχι τη συσσώρευσή της σε αγώνες που θα επιδιώξουν να νικήσουν. Την ίδια στιγμή απαξιώνουν/υπονομεύουν με τη στάση τους τη δυνατότητα των συλλόγων να παράγουν πολιτικό και συνδικαλιστικό λόγο και πράξη.
ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ αναπαράγουν κάθε καπιταλιστικό ιδεολόγημα από την «ανάπτυξη» (για ποιους;) έως το «ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο». Συμμετέχουν πρόθυμα σε κάθε τραπέζι διαλόγου ξεπουλήματος των δικαιωμάτων μας τάχα για να τα υπερασπιστούν! Προσφέρουν σε ευνοημένες μειοψηφίες ή «ημέτερους» προνόμια ή καρέκλες φορτώνοντας στο σύνολο τη διάσπαση των εργαζόμενων σε πολλές κατηγορίες και την κοινή μιζέρια και έλλειψη προοπτικής.
Το ΠΑΜΕ θεωρεί εκ των προτέρων χαμένους τους αγώνες και χρήσιμους μόνο για την ενίσχυση της «θεσμικής» του παρουσίας στα έδρανα της βουλής.
ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ/ΠΑΜΕ επενδύουν στην ήττα των εργαζόμενων για να εξαργυρώσουν την οργή σε ψήφο και πελατειακή ομηρία , και να τάξουν «παραδείσους» στο απώτερο μέλλον.
Την Τετάρτη 1 Ιούνη θα γίνει η τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας και θα ακολουθήσουν οι εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων του Συλλόγου για την πρώτη εν μέσω κρίσης συνέλευση της ΔΟΕ (80η).
Ο κυβερνητικός γραφειοκρατικός και επαγγελματικός συνδικαλισμός πρέπει να υποχωρήσει. Για να μη στηρίζει η ΔΟΕ δια της σιωπής αντιεκπαιδευτικές επιλογές όπως τα 800, να μη σιωπά στο πάρτι των πακέτων του ΕΣΠΑ, να μην παραλύει στην ουσιαστική κατάργηση της υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης, να μην ασκεί βαριεστημένα και ως «υποχρέωση» τις αναγκαίες αντιπολιτευτικές δράσεις, να μην υποστέλλει τις σημαίες όταν θα κινδυνεύει το…κόμμα.
Ακριβώς για όλα τα παραπάνω οι αντιπρόσωποι που θα εκλεγούν πρέπει να είναι:
Ανεξάρτητοι από μηχανισμούς εξουσίας και μάχιμοι: να μην υπηρετούν κυβερνητικές ή παραγοντίστικες γραμμές και να μη λογοδοτούν σε κανένα «διευθυντήριο» ή «γραφείο». Να τοποθετηθούν στη Συνέλευση της ΔΟΕ και να ψηφίσουν συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης που θα πάει μπροστά τις διεκδικήσεις μας
Ταξικοί: Να αποκαλύψουν τους πραγματικούς υπαίτιους χειροτέρευσης της ζωής μας δηλαδή τις πολιτικές της Ε.Ε – ΔΝΤ / ΠΑΣΟΚ/ΝΔ που υπερασπίζονται την κερδοφορία και ανάπτυξη του κεφαλαίου αντί για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Παρόντες και αποκαλυπτικοί: Να βρίσκονται παρόντες στους αγώνες και στα σχολεία, στις κινητοποιήσεις του συλλόγου με ένα συστηματικό τρόπο και τη φυσική τους παρουσία. Να μη διστάζουν να συγκρουστούν με τη διοίκηση και να αποκαλύψουν τα όσα εξυφαίνονται στις πλάτες των εκπαιδευτικών με τη σιωπηρή συνενοχή των γραφειοκρατών των ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ.
Συνάδελφε συναδέλφισσα:
Να μιλήσεις στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας την 1η Ιούνη. Να γίνεις αντιπρόσωπος του εαυτού σου και όλων μας.
· Να ψηφίσεις τις προτάσεις που πάνε μπροστά το δίκιο σου χωρίς αναβολές και καθυστερήσεις για το απώτερο μέλλον.
· Να στηρίξεις το ψηφοδέλτιο της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης.