Σχετικά με την «επιμόρφωση» των νέων μας συναδέλφων..

 Η εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας για την εισαγωγική επιμόρφωση των νεοδιορισθέντων αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ρόλο της και τις κρυφές κυβερνητικές επιθυμίες και σχεδιασμούς της ΝΔ.Πρόκειται  για επιμόρφωση των συναδέλφων μας που μπαίνουν στο χώρο της εκπαίδευσης στην εντατικοποίηση, στην υποταγή στη διοικητική ιεραρχία, στην υιοθέτηση της αξιολόγησης ως κυρίαρχου εκπαιδευτικού μηχανισμού σε μια εκπαίδευση που ολοένα και περισσότερο υπάγεται στις λειτουργίες και τις ανάγκες της αγοράς και όχι στις ανάγκες μαθητών και εργαζόμενων.  

Η εισαγωγική επιμόρφωση από την αρχή της στα χρόνια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ σχεδιάστηκε και δομήθηκε ως αξιολογικός μηχανισμός στη διαδικασία μονιμοποίησης των εκπαιδευτικών. Το ότι δεν έπαιξε ποτέ το ρόλο αυτό ήταν αποτέλεσμα τόσο της αγωνιστικής απάντησης του εκπαιδευτικού κινήματος που ακύρωσε την προσπάθεια αυτή όσο και της επιλογής άλλων αξιολογικών μηχανισμών για την μονιμοποίηση των εκπαιδευτικών. Φυσικά εννοούμε το εξεταστικό σφαγείο του ΑΣΕΠ και την κατάργηση της επετηρίδας, που προτιμήθηκαν ως μηχανισμός αξιολόγησης γιατί θα εφαρμόζονταν σε ατομικό επίπεδο, σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε εκπαιδευτικούς μη μέλη σωματείων και συλλόγων (ελπίζοντας ίσως στην «αναίμακτη» εφαρμογή).

Έτσι και τώρα ολόκληρη η εγκύκλιος αποπνέει την οσμή των συμφερόντων του κεφαλαίου όπως ξεκάθαρα φαίνεται στο πρόγραμμα σπουδών της Α ΄Φάσης. Συγκεκριμένα:

Οι νέοι εκπαιδευτικοί πρέπει από την αρχή να υιοθετήσουν το ιδεολόγημα περί ανάγκης περί αξιολόγησης των πάντων και σε όλα τα επίπεδα, ώστε το ίδιο να διδάξουν και τους μαθητές τους και αυριανούς εργαζόμενους. Για το λόγο αυτό η αξιολόγηση καλύπτει ολόκληρο το ένα από τα τρία θεματικά πεδία της Α φάσης (του Γ΄12 ώρες). Το θεματικό πεδίο αυτό θα παρακολουθήσουν ολόκληρο και οι αναπληρωτές που θα παρακολουθήσουν τις μισές ώρες (12 από τις 30!) . Αποδεικνύεται έτσι η σημαντικότητα της αξιολόγησης για την εκπαίδευση της αγοράς που ετοιμάζει η Ε.Ε και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Για να μην υπάρχει και καμιά αυταπάτη σχετικά με τα κριτήρια της αξιολόγησης που θα «διδαχθούν» ολόκληρο το πρόγραμμα θα αξιολογηθεί από εξωτερικό ανάδοχο (δηλαδή επιχείρηση!) έτσι για να είναι και σίγουρη η αγορά πως οι ανάγκες της ικανοποιούνται  και οι άγριοι νόμοι της θα εφαρμόζονται.

Οι νέοι μας συνάδελφοι θα πάρουν και ένα μικρό μάθημα στην εντατικοποίηση της ζωής τους. Εντατικοποίηση που πρόκειται να συναντήσουν και στο χώρο δουλειάς τους με τις παράνομες υποχρεωτικές υπερωρίες, το τέντωμα των ωραρίων, τα 28αρια τμήματα. Από τώρα λοιπόν, για να εκπαιδευτούν δεν έχουν απαλλαγή διδακτικών ωρών για τις 10 ώρες της Β φάσης, ενώ όσοι πέρασαν πέρσι εισαγωγική επιμόρφωση ως αναπληρωτές θα ξαναπεράσουν!

Το αποκορύφωμα της εντατικοποίησης είναι η κάθε χρόνο και νωρίτερη πρόσκληση των νεοδιορισμένων να παρουσιαστούν. Πέρσι 25 Αυγούστου φέτος 18. Παρά την ορκομωσία και την συνεπακόλουθη αμοιβή τους από την ημέρα αυτή δεν αλλάζει το γεγονός πως παραβιάζεται κατάφωρα η θεσμοθετημένη περίοδος διακοπών (έως 31 Αυγούστου). Φαίνεται πως η αγωνία των νέων συνάδελφων μας να εργαστούν χρησιμοποιείται ως κριός για την μείωση των ημερών αργίας της εκπαίδευσης και την επέκταση του διδακτικού έτους. Με αυτό το ρυθμό σύντομα οι αναμένοντες διορισμό θα μένουν σπίτι τους όλο το καλοκαίρι σύμφωνα με τη λογική του καπιταλισμού : ο εργαζόμενος stand – by για τη στιγμή που ο εργοδότης θα τον εκμεταλλευτεί αποδοτικότερα.

Οι νέοι εκπαιδευτικοί θα διδαχθούν ακόμα την υποταγή στην ιεραρχία της εκπαίδευσης για να διδάξουν με τη στάση τους στο σχολείο την υποταγή των μαθητών τους στους αυριανούς τους εργοδότες. Έτσι ενώ προβλέπονται αντικείμενα όπως «τα καθήκοντα» του εκπαιδευτικού πουθενά δε γίνεται έστω και αναφορά στα δικαιώματά του ως εκπαιδευτικού και ως εργαζόμενου. Δε θα μπορούσε άλλωστε τη στιγμή που οι αντεργατικές και αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις αποδομούν συστηματικά τα δικαιώματα αυτά.

Ακόμα και τα ζητήματα θεμάτων της διδακτικής πράξης, τα κατ’ εξοχήν τμήματα της επιμόρφωσης που άπτονται της παιδαγωγικής είναι δομημένα με λογική τεχνικού εγχειριδίου. Συγκεκριμένη διδακτική των αντικειμένων, τεχνικές χρήσης νέων τεχνολογιών, άντε και λίγη διαφήμιση στα ΑΠΣ – ΔΕΠΠΣ και νέα βιβλία. Είναι η ίδια η λογική που λέει πως ο εκπαιδευτικός (αλλά και κάθε εργαζόμενος) δεν πρέπει να έχει καμιά συμμετοχή στη διαμόρφωση του περιεχομένου της εργασίας του και στην κριτική σε αυτό. Πως η παιδαγωγική του ελευθερία πρέπει να εξαντλείται στα περιθώρια που δίνουν τα αναλυτικά προγράμματα και οι διοικητικές εντολές. Είναι η λογική που θέλει τον εκπαιδευτικό εκτελεστή διδακτικών πρωτοκόλλων και όχι παιδαγωγικό δημιουργό. Η ιστορία λειτουργίας των ΠΕΚ έχει αποδείξει άλλωστε πως δεν υπάρχει ποτέ χρόνος για συζήτηση όσων «διδάχθηκαν», έτσι που να αποτελέσουν απόλυτες αλήθειες στη συνείδηση της πλειοψηφίας των επιμορφούμενων.

Ακόμα περισσότερο ή ίδια η επιλογή των περιεχομένων της επιμόρφωσης γίνεται χωρίς καμιά συμμετοχή των ίδιων των νέων εκπαιδευτικών. Πραγματικά (και ειδικά στην Α΄βάθμια εκπαίδευση, όπου οι περισσότεροι νέοι εκπαιδευτικοί απέχουν ελάχιστα ή έστω λίγο από την τελευταία εξεταστική τους στο πανεπιστήμιο) έχουν ανάγκη οι νεοδιορισθέντες ένα γερό και επιλεκτικό (άρα και αντεπιστημονικό) αναμάσημα παιδαγωγικών και ψυχολογικών θεωριών; Έχουν ανάγκη δειγματικές σε εικονικά και ιδανικά περιβάλλοντα; Ή απλά η «επιλογή» των θεωριών και των αντικειμένων που θα παρουσιαστούν στις δειγματικές  είναι αυτές που συνηγορούν  στο θέσφατο των αξιών της αγοράς;