Επιστολή προς αναπληρωτές συναδέλφους!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

            καλωσορίζουμε στην εκπαιδευτική κοινότητα και σου ευχόμαστε καλή δύναμη. Μπαίνεις στην εκπαίδευση και η οικονομική ανασφάλεια της ανεργίας απωθείται έως το επόμενο καλοκαίρι. Η εκπαίδευση είναι ζωντανός χώρος. Οι χώροι της εκπαίδευσης έχουν δώσει και δίνουν μεγάλους αγώνες για τα δικαιώματα. Όσο κι αν η διοίκηση επιδιώκει να μεταφράσει τη νομοθεσία σε βάρος των εργασιακών μας δικαιωμάτων, να γνωρίζεις ότι μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων μας σπάμε τις αυθαιρεσίες και τον αυταρχισμό.  Ένα από τα βασικά δικαιώματά σου είναι και ο μισθός σου.  Το βασικό αυτό δικαίωμά σου, που σε κάνει να μη σκέφτεσαι να πιεις ένα καφέ η ένα ποτό, να γλεντήσεις την οικονομική σου ανεξαρτησία στην τελική, βρίσκεται στο στόχαστρο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που σχεδιάζουν τα οικονομικά επιτελεία.

            Βλέπεις είσαι το «κακό» παράδειγμα. Οι γνωστοί σου ίσως ζορίζονται να την παλέψουν με 700 το μήνα      (η συλλογική σύμβαση εργασίας της ΓΣΕΕ) και με τα μπλοκάκια υπηρεσιών ώστε να μην πέσουν στην ανεργία. Εσύ παίρνεις 1000 ευρώ και μπροστά σου ανοίγεται η προοπτική της μόνιμης εργασίας! Το αυτονόητο δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας με αξιοπρεπείς αποδοχές έχει μπει στο στόχαστρο των εργασιακών αναδιαρθρώσεων που σχεδιάζει η Ε.Ε και οι ελληνικές κυβερνήσεις για να γίνει λέει η οικονομία «ανταγωνιστική».

Ετοιμάζουν λοιπόν καινούργιο μισθολόγιο με τον ανατριχιαστικό διαχωρισμό παλιών και νέων που προβλέπει καθήλωση του μισθού των νεοπροσλαμβανομένων στα επίπεδα του ιδιωτικού τομέα! έτσι ώστε όταν διοριστείς μόνιμα (από το 2010 και μετά) οι αποδοχές σου να είναι στα όρια της φτώχειας συνδεδεμένες με τη Σύμβαση της ΓΣΕΕ. Σχεδιάζουν να καταργήσουν μέρος του μισθού του εκπαιδευτικού που αντιστοιχεί στην εργασία του εκτός σχολείου (επιδόματα εξωδιδακτικής απασχόλησης και διδακτικής προετοιμασίας) και που κερδήθηκε με αγώνες στο παρελθόν.  Εξίσωση προς τα κάτω, αυτό είναι το όραμα τους.

            Δεν είναι τα μοναδικά τους σχέδια. Η εκπαίδευση είναι το πειραματικό εργαστήριο πολλών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Πρέπει να ξέρεις ότι αν αυτές οι επιδιώξεις δεν έχουν περάσει εκτεταμένα μέχρι τώρα, οφείλεται στο γεγονός ότι στο χώρο της εκπαίδευσης δόθηκαν μάχες με πιο πρόσφατες τη μεγάλη απεργία των δασκάλων, του ασφαλιστικού, το φοιτητικό κίνημα ενάντια στον νόμο πλαίσιο και το άρθρο 16. Το κίνημά μας επέβαλε τους χιλιάδες διορισμούς στην εκπαίδευση όλα τα προηγούμενα χρόνια.  Έβαλε φρένο  στην περικοπή θέσεων εργασίας. Αντιστέκεται στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Καθυστερεί την κατάργηση της μονιμότητας. Αποκρούει την αξιολόγηση για πάνω από 15 χρόνια..

            Σήμερα απαιτούνται ακόμα πιο σκληροί, μαχητικοί, συντονισμένοι, αποφασιστικοί  αγώνες για να αλλάξουμε το σχολείο, την κοινωνία και τη ζωή που μας επιβάλλουν.

Σε καλούμε να μπεις στο σχολείο με ψηλά το κεφάλι. Μην περιμένεις από τη διοίκηση και το Διευθυντή να σου πουν τι δικαιούσαι. Να αμφισβητείς και να ψάχνεις. Να διεκδικείς το δίκιο σου και να λες αυτό που πιστεύεις, αντί να το «καταπίνεις», επειδή οι παλιότεροι, «ξέρουν». Έχεις κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ενημερώσου γι’ αυτά και έλα σε επαφή με το σύλλογο σου και με ζωντανές συλλογικότητες εκπαιδευτικών που λειτουργούν στην περιοχή σου.

 Ξέρουμε πως για να φτάσεις εδώ πέρασες πολλά, φάσεις, ρόλους…

Ίσως ξανάζησες την ομηρία της αναπλήρωσης ή ακόμα χειρότερα της ωρομισθίας των 7 ευρώ «για όλες τις δουλειές» το χειμώνα και χωρίς δουλειά το καλοκαίρι, που τα πληρωνόσουν όποτε ήθελαν, μισή δουλειά – μισή ζωή,  ζωή με το κομμάτι δηλαδή, όνειρα κομμάτια, τα σχέδια, οι σχέσεις από την αναβολή στη ματαίωση… Του κυνηγού μορίων: «κρουαζιέρα» στα νησιά, στα …όρη στα βουνά, στους διαδρόμους των διευθύνσεων…ή ακόμα χειρότερα: τις μεσαιωνικές εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς στον ιδιωτικό τομέα. 

Ίσως υποβλήθηκες και στην  εξευτελιστική διαδικασία του ΑΣΕΠ όπου ο αγώνας για την εισαγωγή, τα χρόνια , οι κόποι και το πτυχίο  του πανεπιστημίου ακυρώνονται σε μερικές ώρες νέας «εξεταστικής» με φροντιστήρια για πτυχιούχους. Για να κριθείς «ικανός» «άξιος», Από ποιόν, γιατί. Για να νοιώσεις τι εστί αξιολόγηση, να πάρεις εσύ την ευθύνη για τη μη πρόσληψη σου «αποτυχαίνοντας» στα 23! 

Θέλουν να περάσεις το κατώφλι του σχολείου ήδη κουρασμένος, υποταγμένος, συμβιβασμένος, να λες: τώρα είναι μάλλον καλά.. ούτε ανασφάλεια ούτε ανεργία πια, δες τι γίνεται «έξω», μη την ψάχνεις…

 να δείς τι σου ‘χω για μετά…

Κι όμως…, γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι και τώρα, έστω για 9 μήνες, δεν «καθάρισες». Όλο και πιο έντονα και βίαια θα  το αισθανθείς  κάθε μέρα, σε κάθε ζήτημα. Το δικαίωμα και η ανάγκη για μια ασφαλή, αξιοπρεπή, δημιουργική εργασία σε ένα σύγχρονο, δημόσιο, δωρεάν σχολείο θα φαντάζει ολοένα και πιο μακρινό όνειρο.   Μέχρι να μας το κάνουν κρυφό, άπιαστο και μετά να το ξεχάσουμε τελείως…

Τις πρώτες μέρες κιόλας θα συναντήσεις την «αξιοκρατία» και την «διαφάνεια» στις τοποθετήσεις των ΠΥΣΠΕ. Θα γνωρίσεις τους προϊσταμένους, τους αιρετούς και τους συνδικαλιστές της διοίκησης, της εξουσίας. Θα σε χτυπάνε φιλικά την  πλάτη, θα σου «ψιθυρίζουν» συμβουλές και υποσχέσεις: «κατόπιν ενεργειών μου». Αυτοί που είχαν εξαφανιστεί όταν καταργούσαν την επετηρίδα. Αυτοί που λυσσαλέα αρνιόντουσαν να γραφτούν οι ωρομίσθιοι στους συλλόγους και που κρύβουν κενά για ημετέρους.

Μετά θα … «επιμορφωθείς» με διαδικασίες express.

Θα ακούσεις για το καθηκοντολόγιο που επιτάσσει «τάξη κι υποταγή» στις άνωθεν εντολές.  Τον «προγραμματισμό» – έλεγχο του διδακτικού έργου. Θα ακούσεις μόνο τα «πρέπει», να «ερμηνεύουν» το θεσμικό πλαίσιο όπως τους βολεύει. Το κράτος θέλει να χειραγωγήσει, να υποτάξει, να καθοδηγήσει αντιδραστικά την παιδαγωγική μας σκέψη και πράξη, τον τρόπο που θα ερμηνεύσουμε τα τεκταινόμενα στο σημερινό σχολείο. «Επιμορφωμένος» πλέον, θα ξεκινήσεις την εκπαιδευτική σου πράξη βιώνοντας το φτηνό, εντατικοποιημένο, αυταρχικό, σχολείο. Υποταγμένο στη λογική της αγοράς. Πολιορκημένο από εταιρείες, χορηγούς, και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

             Θα ζήσεις το άγχος για να βγει η ύλη «τέρας» των νέων βιβλίων που μπερδεύει τους μαθητές σου με  τεράστιο όγκο ασύνδετων πληροφοριών μακριά από την ολοκληρωμένη δημιουργική γνώση. Το άγχος των παιδιών για τις συνεχείς αξιολογήσεις, μηχανισμός αποθάρρυνσης και κατηγοριοποίησης από τα μικρά τους χρόνια.  Θα απαιτήσουν να εφαρμόσεις υποχρεωτικά την περίφημη «διαθεματικότητα» ή άλλα προγράμματα,  έρημος και μόνος, χωρίς μέσα. Αντί για στήριξη θα υποστείς και συ με τη σειρά σου την «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου» που θέλουν λέει να τη συνδέσουν και με το μισθό σου.

 Αυτόν που θα «τρέχει» μετά από μήνες.. Γιατί και οι σημερινοί  μισθοί παγώνουν, οι κοινωνικές δαπάνες συνθλίβονται. Όπως και όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια. Στην αρχή για να πληρώσουμε την ανάπτυξη τους, τώρα την κρίση τους. Οικονομική φρίκη και κοινωνικός μεσαίωνας! Ο αντιδραστικός αστικός συνασπισμός εξουσίας ΝΔ –ΠΑΣΟΚ –κεφαλαίου- Ε.Ε. σε απόλυτη συμφωνία με τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ σαρώνει κάθε ίχνος κοινωνικού δικαιώματος. Θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό της αγοράς και του κέρδους, βουτηγμένοι ως το λαιμό στα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Καταργούν ακόμα και την υποτυπώδη δωρεάν περίθαλψη. Άχρηστο μάλλον το νέο…βιβλιάριο. Τα όρια συνταξιοδότησης όλο και ανεβαίνουν, ενώ οι συντάξεις μειώνονται. Θα δεις αγχωμένους συναδέλφους που «θέλουν να προλάβουν» να βγουν στη σύνταξη πριν τους «πιάσει» το νέο ασφαλιστικό.  Eνώ εσύ θα διανύσεις πάνω από 40 χρόνια και αν…

                       Διάλεξε το συλλογικό δρόμο για την  αντιμετώπιση των προβλημάτων. Γύρισε την πλάτη στο ατομικό βόλεμα και το ρουσφέτι της διοίκησης αλλά και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που σε θέλει σιωπηλό ψηφοφόρο της. Ένωσε τους προβληματισμούς σου, τη δύναμή σου και τη δράση σου με όλους εκείνους που υποστηρίζουν την αυτοοργάνωση και την εσωτερική δημοκρατία, την ανεξαρτησία από το κράτος και τους μηχανισμούς του, την εναντίωση στις αντιλαϊκές και συντηρητικές πολιτικές, τη ρήξη με τις λογικές της συναίνεσης και της υποταγής.  Εμείς οι συνάδελφοι που απέχουμε λίγα η πολλά χρόνια από σένα σε περιμένουμε.. Στις μάχες για το μισθό, την ασφάλιση και την παιδαγωγική ελευθερία, στις απεργίες, τις πορείες, τις συζητήσεις στους συλλόγους διδασκόντων και τις Γενικές Συνελεύσεις….