« ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό!» Γιώργος Βουλγαράκης, απαντά σε κριτική για την προσωπική του εταιρία..
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ……..
«Είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω εντείνοντας τις μεταρρυθμίσεις…..Η διεθνής κρίση θα ξεπεραστεί και η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη για όλους, εφόσον προχωρήσουμε με υπευθυνότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα» ομιλία του Κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ
“οι χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν…» Μπέρτολτ Μπρέχτ
“ έδωσα γαμώτο 120 ευρώ για να αγοράσω πράγματα για το νηπιαγωγείο για τα δυο παιδιά μου..» ρήση συναδέλφου με δύο παιδιά στο νήπιο..
Σκιαγραφώντας την φετινή πραγματικότητα
Ο πρωθυπουργός πατώντας σε ένα βουνό από σκάνδαλα μας έταξε στη ΔΕΘ εγκράτεια και λιτότητα ενώ οι υπουργοί του κάνουν ηθικοπλαστικές διαλέξεις…Ηθικό λοιπόν να ιδρύεις of shore εταιρίες για να φοροδιαφεύγεις αλλά ανήθικο ο απλός μισθωτός, να μην πληρώνει φόρο πρώτης κατοικίας. Ηθικό η Μονή Βατοπεδίου να αποσπά τεράστιες εκτάσεις από το δημόσιο αλλά ανήθικο να μπορεί ο εργαζόμενος να ζει με αξιοπρέπεια από το μισθό του. Ηθικές οι «νόμιμες» προμήθειες αλλά ανήθικη η αύξηση της χρηματοδότησης των σχολείων από τον προϋπολογισμό…
Για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάει ο πρωθυπουργός ;
~ Για την επέκταση των νέων αντιασφαλιστικών μέτρων και στο δημόσιο με την αύξηση ορίων ηλικίας και εισφορών, τη μείωση συντάξεων και την παράδοση των αποθεματικών στα καρτέλ της αγοράς.
~ Για την παραπέρα ξεπούλημα ΟΤΕ – Ολυμπιακής – ΔΕΗ – ΟΣΕ . Για την εισβολή των εταιρειών στο σχολείο με εφαρμογή των «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» που το παραδίδουν στην υπηρεσία της αγοράς και του κέρδους.
Μιλάει δηλαδή για το επόμενο βήμα στο συνολικό σχέδιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν στην πλήρη ανατροπή κάθε κοινωνικού και συλλογικού δικαιώματος στην εργασία. Αναδιαρθρώσεις που ετοιμάζουν ένα φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο που θα κατατάσσει και θα προσαρμόζει τους μαθητές του στο θρυμματισμένο κόσμο μιας φτηνής, ακατοχύρωτης, ασταθούς και ελεγχόμενης εργασίας.
Η επόμενη «καλύτερη» ημέρα : μια ακόμα αυταπάτη
Σήμερα κανείς δεν μπορεί πια να κοροϊδεύει κανέναν. Η ΟΝΕ, το ευρώ, η Ολυμπιάδα του 2004, ήταν «οι μεγάλες ευκαιρίες για τη χώρα». Στο βωμό αυτών των «οραμάτων» θυσιάστηκαν οι ανάγκες των πολλών, συσσωρεύτηκαν για λίγους αμύθητα πλούτη και γιγαντώθηκαν πανίσχυρα επιχειρηματικά συμφέροντα. Η σημερινή υπόσχεση πως κάπου μακριά, στο βάθος του τούνελ υπάρχει φως, αρκεί τώρα να σηκώσουμε το βάρος της κρίσης αγόγγυστα, είναι πολύ απλά ένα ακόμα χοντροκομμένο ψέμα. Την ίδια στιγμή η τραγική οικονομική κατάσταση επιδρά στην ένταση των παιδιών, στην αγωνία των γονιών, στο άγχος των εκπαιδευτικών, για το δεκαπενθήμερο που «δεν βγαίνει» και τα δάνεια που συσσωρεύονται. Τα σχολεία μας δεν είναι σε γυάλα…
Το δημόσιο σχολείο πίσω από τη βιτρίνα της «εύρυθμης λειτουργίας»
“Φέτος για πρώτη φορά λειτουργεί το υποχρεωτικό νηπιαγωγείο και ξεκινά χωρίς τα συνήθη προβλήματα το ολοήμερο σχολείο” Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας για την έναρξη της χρονιάς….
Το Υπουργείο Παιδείας μας λέει πως φέτος από τα σχολεία δεν λείπουν τα βιβλία και οι δάσκαλοι ! Όμως από τα σχολεία μας:
Λείπουν στην περιοχή μας εκατοντάδες προνήπια και νήπια που βρέθηκαν εκτός προσχολικής αγωγής – ή νηπιαγωγείο δεν έχει στο χωριό τους, ή δεν στάθηκαν τυχερά στην κλήρωση – (60.000 πανελλαδικά!)
Λείπουν πανελλαδικά 175.000 μαθητές με ειδικές ανάγκες που γίνονται βορά σε ιδιωτικές εταιρίες.
Λείπουν για μια ακόμα φορά οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων αφού δεν υπάρχουν οργανικές θέσεις για κάθε απαραίτητο εκπαιδευτικό έργο. Φαίνεται πως τα παιδιά των ολιγοθέσιων έχουν λιγότερα δικαιώματα στην μόρφωση….
Λείπουν τα βιβλία εκείνα που θα έδιναν πραγματική γνώση και όχι δεξιότητες.
Λείπουν τα χρήματα για πετρέλαιο, για χαρτί και άλλα αναλώσιμα, για εκπαιδευτικό υλικό, για υποδομές.
Λείπουν χιλιάδες νέα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία που απαιτούνται για να καλυφθούν οι ανάγκες για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και μείωση των μαθητών ανά τμήμα.
Περισσεύουν όμως οι παράγοντες της εξουσίας όπως ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, Θ. Βερέμης, που πρότεινε να μετατραπεί το δημοτικό σε…πεντατάξιο και κάλεσε στο νέο «διάλογο» για την παιδεία όλους όσους «δεν θα ομιλούν με κατάρες και την πανάκεια της χρηματοδότησης» !
Κι εμείς; Που βρίσκεται η ελπίδα για μια πραγματική στροφή στο σχολείο και τη ζωή μας ;
Μήπως βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ, του κομματικού κράτους των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων με τα ΜΑΤ, την τρομοκρατία και τα συνδικαλιστικά ξεπουλήματα που τώρα εστιάζει την αντιπολίτευσή του στα ψηφοδέλτια που έβαλε στην τσέπη του ένας κατεργάρης βουλευτής για να τραβήξει την προσοχή μας από την επιδρομή διαρκείας στις τσέπες των εργαζόμενων του Αλογοσκούφη και πριν απ’ αυτόν του Χριστοδουλάκη;
Μήπως βρίσκεται στην επίσημη αριστερά, που ζει και αναπνέει με το άγχος για την επόμενη δημοσκόπηση και ταυτόχρονα αποτιμά τους αγώνες μόνο με βάση το εκλογικό τους αντίτιμο;
Μήπως βρίσκεται στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες που κινούνται στην τροχιά της συναίνεσης, της ηττοπάθειας και της υποταγής ;
Οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από κανέναν από αυτούς. Η ελπίδα για τον κόσμο της εκπαίδευσης βρίσκεται στους ίδιους τους αγώνες του. Για αυτό εργαζόμαστε και προετοιμάζουμε τους όρους για να συγκροτηθεί το Μέτωπο Παιδείας – Εργασίας που θα στηρίζεται στη βάση των εργαζομένων (Γενικές Συνελεύσεις., συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και απεργιακών Επιτροπών), θα είναι ανεξάρτητο από την ΑΔΕΔΥ και θα επιδιώκει τη σύγκρουση και ανατροπή της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε και προετοιμάζουμε τη συνολικοποίηση της αντιπαράθεσης με τον καλύτερο δυνατό συντονισμό με άλλους αγωνιζόμενους κλάδους (ιδιαίτερα ΟΛΜΕ, ΟΤΑ, ΥΓΕΙΑ) για τα αιτήματά μας.
Εκεί βρίσκεται πραγματικά η ελπίδα !
Στους ηλιόλουστους δρόμους των απεργών και όχι στον προεκλογικό μαραθώνιο των δημοσκοπήσεων.
Στην αυτοοργάνωση και στις γενικές συνελεύσεις και όχι στη διαμεσολάβηση και τις «φωτισμένες ηγεσίες»
Στους συλλόγους διδασκόντων που λειτουργούν δημοκρατικά,
Στις σχολικές τάξεις όπου αναδύεται το ρεύμα της ριζοσπαστικής παιδαγωγικής και ανθίζουν τα πολύχρωμα παιδικά όνειρα και όχι στη γραφειοκρατική μιζέρια της νεοφιλελεύθερης παιδαγωγικής, με τους φακέλους αξιολόγησης, τα βιβλία της αμάθειας, τον ανταγωνισμό και την απόρριψη.
Οι δάσκαλοι, σε κρίσιμες στιγμές της εκπαιδευτικής ιστορίας, (αγώνας για την υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, δημοτικισμός, εθνική αντίσταση, μάχη ενάντια στον επιθεωρητισμό) είχαν ένα αποφασιστικό κοινωνικό προοδευτικό ρόλο.
Σήμερα τρία ερωτήματα μπαίνουν αδυσώπητα :
- Θα είναι η μόρφωση δημόσιο αγαθό ή θα μετατραπεί σε εμπόρευμα ;
- Οι μαθητές θα διδάσκονται γνώσεις ή δεξιότητες ;
- Θα υπάρχει σταθερή και μόνιμη εργασία ή θα κυριαρχήσει το μοντέλο του ωρομίσθιου ;
Μένει σε μας να διαλέξουμε : Θα μετατραπούμε σε παθητικούς θεατές δημοσκοπήσεων ή θα βρεθούμε ξανά πρωταγωνιστές στους δρόμους του αγώνα ;
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εκπαιδευτικών ΠΕ Ροδόπης 